Samen slenteren, soms minutenlang snuffelen aan een..graspolletje. De werking van zijn reukzintuig is wat afgenomen, daardoor duurt het langer voordat de geur is opgenomen. We nemen de tijd. Vaker uit en kortere rondjes. Soms alleen het straatje uit, daar doen we dan al een kwartiertje over…van graspol naar graspol…saampjes…ontspannen…genietend van het zonnetje, de vogels, ja joh, wat je allemaal niet ziet als je de tijd neemt.
Je gang is wat instabiel, het gevolg van de 2 hersenbloedingen van vorig jaar, maar je wil is nog ijzersterk en die brengt je overal waar je wilt. Jij bepaalt ook meestal waar we heengaan. Je mag kiezen, links of rechtsaf. Wel of niet door het park. Een kort rondje of een iets langere. Ik volg je, stap en weer stilstaan en stap. Komt prima uit, want ook Mathilde wil alles ontdekken en neemt overal de tijd voor. Bij de langere wandelingen gaan we alleen met Mathilde en blijf je thuis, prima vind je dat. Wel regelmatig even naar een andere wandelplek, voor nieuwe geuren, nieuwe indrukken, want ook dat vind je fijn en houdt je alert.
Buiten zijn vind je heerlijk. Wat fijn dat het weer het nu ook weer toe laat. Zo kun je uren in de tuin vertoeven, slapend op het gras en af en toe even wat rondstruinen door de tuin. Hapje hier, hapje daar. Soms slaap je zo diep dat ik echt mijn best moet doen om je wakker te krijgen…waar zou je over dromen? Over de schapen? Of over je eten..want eten is zéér belangrijk voor je geworden. Je weet precies hoe laat het voertijd is en de uitlaatronde ervoor laat je de graspollen met geuren voor wat ze zijn en weet je niet hoe snel je richting huis moet lopen.
Knuffelen kun je als de beste. Nog altijd een allemansvriend. Als mensen je op straat passeren zonder een aai te geven blijf je ze teleurgesteld na staren..maar ik ben toch lief!
Soms ineens door het huis rennend met een speeltje van Mathilde, en ons of haar uitdagend. Wat ben ik blij dat je dit vriendinnetje nog mag meemaken!
Bijna doof en slecht ziend, maar je redt je prima. En het heeft ook zo zijn voordelen. Zo heb je ontdekt dat je als je een handgebaar niet wilt opvolgen, gewoon de andere kant op moet kijken. Waar je vroeger elk verzoek direct opvolgde, denk je er nu eerst over na…of je er wel zin in hebt.
Ik geniet ervan, van deze lieve wijze senior. Steeds vaker lijkt hij te denken: mens, maak je niet zo druk, geniet, relax…en waar blijft mijn eten!
Dat we nog maar heel lang van onze lieve Scott mogen genieten.