“Ik vond het zo’n fijne ervaring dat Daphne er voor zowel mij als mijn lieve Juul erbij was. De prachtige regenboogbrug meditatie was ook helend voor ons beide. Dankbaar voor de grote steun van Daphne…”
Sylvia
Sylvia nam contact met me op omdat ze wat twijfels had. Julia haar dwergschaapje van 10 jaar kampte met fysieke klachten en ging steeds verder achteruit. Ze sloot zich al een paar weken af van Sylvia en kwam enkel naar haar toe voor wat lekkers, terwijl ze voorheen ook zichtbaar genoot van de aandacht en het samen zijn met Sylvia. Nu lag ze steeds vaker, apart van de kudde met haar blik naar binnen gericht.
Sylvia voelde dat het afscheid naderde en vroeg mij om aan Julia (Juul) te vragen of ze nog wat nodig had en of het moment al daar was. Op afstand maakt ik contact met Julia. Julia was heel duidelijk in haar communicatie met mij. Ze was heel dankbaar dat ze haar leven door mocht brengen met Sylvia op zo’n fijne plek. Ze was verbonden met de Eenhoornenergie. In dit leven werd ze echt gezien als individu. Haar ziel had daar heel bewust voor gekozen. Ze gaf me ook heel duidelijk aan dat ze in de armen van Sylvia wilde sterven, ze had in vorige levens geen band op kunnen bouwen met de mens en was alleen gestorven. Nu wilde ze haar leven met Sylvia ook samen afronden en in haar armen sterven, dat was heel belangrijk voor haar. Ook gaf ze aan angst te hebben om door haar pootjes te zakken. Angst dat haar pootjes te zwak werden om haar te kunnen dragen. Dat wilde ze niet meemaken. Twee heel duidelijke boodschappen die ik via haar aan Sylvia door kon geven. Ook voelde ik nog een blokkade in het keelgebied, vastzittende emoties. Die avond nadat ik contact had gemaakt met Julia en haar boodschappen had doorgeven aan Sylvia ging Sylvia naar haar dieren toe om ze te voeren. En ineens was Julia daar die echt contact met haar maakte, ze voelde beide weer de verbinding, en ze kon niet genoeg krijgen van het eten, Sylvia had zelfs te weinig meegenomen. Voor ons beide een teken dat ze heel dankbaar was dat haar boodschap was doorgekomen en dat Sylvia er voor haar kon zijn, ook tijdens het verlaten van haar lichaam hier op aarde. Toch kwamen er ook twijfels, want ze leek ineens een stuk actiever, was het nog niet te vroeg om haar te laten gaan?
De volgende ochtend werd het duidelijk dat het echt een laatste kadootje was dat ze zich nog zo kon verbinden de dag ervoor tijdens het voeren. Want nu
had ze zich weer afgesloten. Het voelde goed om haar die dag te laten gaan. We spraken af dat ik in de ochtend langs zou komen om hen beide voor te bereiden en in de middag zou de veearts komen voor de euthanasie. Tijdens mijn ontbijt die ochtend verscheen er een prachtige regenboog, voor ons beide een extra bevestiging.
We zijn samen bij Julia en haar kuddegenootjes in de weide gaan zitten. Een prachtige regenboogbrugmeditatie hebben we doorlopen waarin alle ruimte was om herinneringen op te halen van hun samen zijn, waarin de vastzittende emoties ruimte kregen om doorvoelt te worden en losgelaten konden worden, er werd gezongen, gehuild en gelachen. Er was wind, regen en zon. Er kwam stap voor stap steeds meer ruimte om Julia los te laten vanuit vertrouwen. De energie van de eenhoorns begeleidde ons.
Die middag is Julia gestorven. De kuddeleden hebben elk op hun eigen manier nog afscheid van haar kunnen nemen. Er is verdriet, vanwege het gemis van zo’n prachtig dier maar er is ook zoveel dankbaarheid dat ze dit leven mocht ervaren wat ze als ziel wilde ervaren; gezien worden als een individu, een hechte vriendschap opbouwen met een mens en sterven in de armen van haar mensenvriendin. Dat is toch een hele dikke pleister op de wond van het verdriet.
En ik. Ik was er onderdeel van. Zo ontzettend dankbaar dat ik mocht vertalen en kon ondersteunen zodat er vanuit vertrouwen met een lach en een traan en warme harten afscheid genomen kon worden.
En in de avond ontving ik een foto van Sylvia, een regenboog, precies boven het weiland van Julia.