– angst en onzekerheid –
Ik ben Luna, ik ben 3 jaar oud en geboren in Bosnië. Zelf weet ik niet veel meer van mijn eerste maanden. Mijn baasjes hebben gehoord dat ik op straat heb geleefd en een tijdje in een asiel in Bosnië heb gezeten. Toen er baasjes voor mij gevonden waren in Nederland ging ik mee op transport.
Ik kwam in Nederland bij baasjes die een andere hond hadden. Deze hond was niet van gezelschap gediend en het ging niet goed tussen ons. De baasjes hebben mij teruggebracht naar de stichting en ik kwam bij een leuke opvangmoeder terecht. Er waren daar heel veel andere beesten. Dat was best heel gezellig, maar ik kreeg er maar geen rust.
Toen kwamen mijn huidige baasjes langs en we gingen lopen met de hond die al bij hun woonde. Ik was ongeveer 6 maanden oud en kwam in een huis met een hele grote tuin aan een hele stille weg. Als we gingen wandelen kwamen we gelukkig niet heel veel tegen. Want ik vond alles zo verschrikkelijk eng. Eerst waren er enge poezenbeesten die mee gingen wandelen. Dan waren er rare containers aan de weg. Als we binnen waren zag ik steeds mensen lopen achter de ramen. En steeds ging ik maar een hoop herrie maken om al die vreemde dingen weg te krijgen. Mijn vrouwtje is meteen op cursus gegaan met me. Elke week heel veel honden op het terrein was wel heel moeilijk voor me. De honden in de groep was ik aan gewend en dat was gezellig. Maar ik heb er zo’n hekel aan als ik dan net alles onder controle heb dat er dan weer honden met mensen op het terrein komen. Ik maar blaffen, maar ze gaan niet weg.
Ook thuis wordt ik nerveus als er visite komt. Bij sommige voel ik me thuis, maar de meeste noem ik indringers. Na twee jaar trainen gaat het op het terrein beter. Ik ga mijn vrouwtje steeds meer vertrouwen maar als er dan zomaar weer een vreemde hond mee komt trainen ben ik weer helemaal van de kaart.
Op dierendag kreeg ik van mijn baasjes een kadootje. Om drie uur ’s middags kwam Daphne langs. Ik kende haar niet maar had al meteen een goed gevoel bij haar. De baasjes hebben met Daphne gepraat over mij en toen ging ze mij onderzoeken, wat ik bij de dierenarts altijd vreselijk eng vind. Maar Daphne deed heel lief en het was helemaal niet eng. Daphne heeft mij Bach druppels gegeven en het ging na een week al beter met me. Ik voelde mij beter waardoor ik op het terrein bij het trainen ook meer aandacht kon geven aan mijn vrouwtje. En komt er nu een andere hond trainen dan zeg ik er nog wat van maar ik voel me veel minder onrustig. Ook als er visite komt dan ben ik veel eerder rustig en dat vind ik heel erg fijn. Alleen een hond op de weg tegenkomen is nog wel spannend, maar met de nieuwe buurhond gaat het wel al erg leuk. We zijn nu aan het afbouwen met de druppels en mijn leven is zoveel leuker geworden.
Daphne heel erg bedankt!
Knuffel van Luna